مفهوم پناه بردن به خدا (بخش پنجم)
جمع بندی آیات (202 -200) سوره مبارک «اعراف»:
«وَ إِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ * إِنَّ الَّذینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ * وَ إِخْوانُهُمْ یَمُدُّونَهُمْ فی الغَیِّ ثُمَّ لا یُقْصِرُونَ»؛
و اگر از سوى شیطان وسوسه تحریک آمیزى تو را تحریک کرد، به خدا پناه ببر؛ زیرا او شنوا و داناست. بى تردید کسانى که تقوا ورزند، هرگاه وسوسه اى از شیطان به آنان رسد، (بى درنگ) متذکر شوند و در آن گاه بینا باشند. و (اما سخن درباره مشرکان این است که) برادرانشان (شیاطین) همواره آنان را به گمراهى مى کشند، سپس (در اغواى آنها) کوتاهى نمى کنند.
در بخش های چهارگانه قبل، توضیحات مختصری پیرامون مفهوم «پناه بردن به خدا» از آیات (201ـ200) سوره مبارک «اعراف» بیان شد.
جمع بندی مباحث یاد شده به شرح زیر است:
1. انسان باید برای نجات از وسوسههای تحریکآمیز شیطان، به خدا پناه ببرد.
2. برای پناه بردن به خدا، نخست باید جمله پناه بردن به زبان جاری شود: «به خدا پناه میبرم».
3. سپس در دل به این معنا اعتقاد راستین داشت که پناهگاه حقیقی، خداست و باید حقیقتاً به او پناهنده شد.
4. آنگاه در عمل، کاری انجام داد که انسان را در پناه خدا قرار میدهد.
5. «تقوا» انسان را از وسوسه شیطان نجات میدهد؛ زیرا تقوا در هنگام وسوسه، انسان را متذکّر یاد خدا میکند.
6. «یاد خدا» در هنگام وسوسه شیطان، موجب بصیرت افزایی در انسان برای خروج از دام وسوسه شیطان میشود.
7. «پناه بردن به خدا» در هنگام وسوسه تحریکآمیز شیطان، انسان را متذکّر یاد خدا میکند، در نتیجه دارای بصیرت الهی میشود. این، یکی از مصادیق تقواست.
8.رعایت «تقوا» در هنگام وسوسه شیطان این است که انسان از شرّ وسوسههای او به خدا پناه ببرد.
إنشاء الله همه ما بتوانیم با یاری جستن از آیات روشن و روشنگر قرآن کریم،
راه سعادت و نیک روزی دنیا و آخرت مان را پیدا کنیم و در آن گام برداریم.
به این امید، صلواتی هدیه می کنیم.
«اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم»
