«پناه بردن» به خدا، ویژگی ثابت اولیاء خدا (بخش دوم)

مواردی را در قرآن کریم یاد می کردیم که اولیاء الهی و انسان های کامل

هنگام مواجهه با شُرور و خطرات،

به خدای تعالی پناه بردند یا فرمان یافتند که به او پناهنده شوند.

دو مورد بیان شد، و اینک بقیه موارد:

3⃣ نمونه سوم، حضرت مریم (سلام الله علیها)
مریم مقدس (سلام الله علیها) زن بسیار پرهیزکار، عابد و برگزیده خدا بود.

او کسی بود که فرشتگان الهی با او سخن می گفتند.

آن حضرت چنان به درگاه الهی تقرّب یافته بود که در محراب عبادت،

رزق ویژه ای از سوی خدای سبحان برایش مهیّا می شد.

روزی که در عبادتگاه خود مشغول راز و نیاز با پروردگار عالَم بود،

مأمور خدا، «روح»، به صورت یک بشر کامل و بی نقص بر او وارد شد.

در این هنگام، حضرت مریم (سلام الله علیها) که از مأموریت الهی او اطلاع نداشت،

«به خدا پناه برد»، سپس مأمور خدا با بیان الهی خود، دلهره او را تسکین بخشید:

«وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ مَرْیَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِها مَکاناً شَرْقِیًّا * فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجاباً فَأَرْسَلْنا إِلَیْها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَوِیًّا * قالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْکَ إِنْ کُنْتَ تَقِیًّا» (مریم،18ـ16)

و در این کتاب (آسمانى)، مریم را یاد کن، آن هنگام که از خانواده‏اش جدا شد و در ناحیه شرقى (بیت المقدس) قرار گرفت و میان خود و آنان حجابى افکند (تا خلوتگاهش از هر نظر براى عبادت آماده باشد). در این هنگام، ما روح خود را بسوى او فرستادیم و او در شکل انسانى بى‏عیب و نقص، بر مریم ظاهر شد. او (سخت ترسید و) گفت: «من از تو، به خداى رحمان پناه مى‏برم اگر پرهیزگارى.

4⃣ نمونه چهارم، پیامبر اکرم (صلّ الله علیه و آله)
خدای سبحان در قرآن کریم، چهار مرتبه از پناه بردن پیامبر اعظم (صلّ الله علیه و آله) به خدا،

به عنوان یک «سیره همیشگی» یاد کرده است.

این چهار مورد، خود به دو دسته تقسیم می شود:

الف) در سه مورد، فعل امر «قُلْ» و فعل مضارع «أَعُوذُ» بکار رفته است:
فعل مضارع «أَعُوذُ» بر پناه بردن مستمر و دائمی دلالت دارد و فعل امر «قُلْ»، به معنای «بگو»، برای بازگو کردن این سیره همیشگی است:

1. «وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّیاطینِ*وَ أَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَنْ یَحْضُرُونِ» (مؤمنون، 98ـ97)
و بگو: «پروردگارا! از وسوسه‏ هاى شیاطین به تو پناه مى‏برم! و از اینکه آنان نزد من حاضر شوند (نیز) ـ اى پروردگار من ـ به تو پناه مى ‏برم!

2. قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ...» (ناس، 1)
بگو: پناه مى ‏برم به پروردگار مردم ... .

3. قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الفَلَقِ ...» (فلق، 1)
بگو: پناه مى ‏برم به پروردگار سپیده دم ... .

ب) در یک مورد، پیامبر خدا (صلّ الله علیه و آله) ابتدا بیان می کند که برای او غیر از خدا پناهی نیست، سپس پناهندگی همیشگی خود به خدا را مطرح می کند:

4. «قُلْ إِنِّی لَنْ یُجیرَنی‏ مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَ لَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً»  (جنّ، 22)
بگو: بى‏ تردید هرگز کسى مرا در برابر خدا پناه نمى‏ دهد، و هرگز جز او پناهگاهى نمى ‏یابم‏.

عبارت «لَنْ أَجِدَ»، به معنای «هرگز نمی یابم»،

حاکی از سیره همیشگی پیامبر اکرم (صلّ الله علیه و آله) در پناه بردن به خداست.

لطفاً با ادامه این بحث، در بخش های بعدی همراه باشید ...

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در کانال تلگرامی «اندیشه وران» نیز همراه شما هستیم:

https://telegram.me/andishe_varan

جهت ورود مستقیم به کانال «اندیشه وران، ابتدا روی  @andishe_varan  کلیک زیر کنید:

سپس روی گزینه    کلیک کنید.

به جمع اندیشه وران، خوش آمدید...